ابوبصیر به امام صادق (علیه السّلام) عرض می کند: زنی از کنار مردی می گذرد، آن مرد، به پشت سر آن زن نظر می کند، آیا این کار مرد، اشکال دارد؟ حضرت فرمود:

آیا یکی از شما خوش دارد که به اهل و خویشان او بنگرد؟ 

عرض کرد: نه

فرمود: پس برای مردم، راضی باش، آن چه را که برای خودت می پسندی.1

این داستان هم در این باره جالب است که: 

روزی پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در میان اصحاب خود بودند که جوانی وارد شد و با جسارت تمام، خطاب به پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) گفت: ای محمّد،

 بهچه حقّی، چشم چرانی را ممنوع و آزادی را از ما سلب کرده ای؟ اصحاب خواستند او را ادب کنند و تندی اش را پاسخ دهند، ولی پیامبر نگذاشت و سپس از جوان پرسید:

آیا تو مادر و خواهر داری؟ 

جوان گفت: بلی، چطور؟

فرمود: آیا دوست داری کسی با دید شهوت به آنها نگاه کند؟ 

جوان گفت: خیر، ابداً.

پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: پس آن چه برای خود نمی پسندی، در حق دیگران نیز انجام نده و مپسند. 

جوان آگاه شد و عذر خواهی کرد.2

منابع: 
1. وسائل الشیعه، ج14، ص145. 2. غزالی، کیمیای سعادت.      

به نقل از جام نیوز

 http://www.jamnews.ir/fa/FullStory/News/?NewsId=156054&CatID=226

پیامبر مهربانی ها (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: "وَالَّذى نَفسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَلا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا..." (نهج الفصاحه، حدیث 1555)

به خدایى که جان محمد در دست (قدرت) اوست به بهشت نمى روید تا مؤمن شوید و مؤمن نمى شوید تا یکدیگر را دوست بدارید...

رسول امین ایمان به خدا رو به محبت به بنده هاش وصل کرده. بیاید تا هستیم قدر همدیگه رو بیشتر بدونیم. بالاخره بی تعارف یه وقتی میاد که نیستیم و یا عزیزانمون نیستند. عشق و محبت بین ماهاست که می تونه باعث همبستگی و اتحادمون بشه. رشته ایمانمونه. باید همدیگه رو دوست داشته باشیم. قدر همو بدونیم. کدورتها رو دور بریزیم. تا دیر نشده بسم الله...

یکی از مشکلات بر سر راه زندگی اجتماعی بشر غرور و تکبر اوست که اجازه نمی دهد حرف دیگران را هم بشنود. چه در زندگی زناشویی و چه در میان سایر افراد جامعه شامل دوست و رفیق، همکار و آشنا و یا هر کس دیگر. بار ها شده است که برخی تنها خود را صاحب حق دانسته و "من" وجودشان اجازه نداده است که سخن طرف مقابل را حتی بشنوند چه رسد به اینکه در مورد آن تأمل کرده و بپذیرند.

در این میان یکی از جاهایی که به نوعی جهاد با نفس بر شمرده می شود، پذیرش خطا و اشتباه است. در میان اختلافات و دعواها مسلما همیشه ما صاحب حق نیستیم و همیشه کلام ما درست نیست. چه بسیار جاهایی که در میان خلوت خود و خدا اندیشه ای منصفانه ما را محکوم کرده و حق را به طرف مقابل داده است. البته اگر دوباره آن "من" اجازه خلوت و انس میان خالق و مخلوق را بدهد.  

امام هادی (علیه السلام) به یکی از دوستانش فرمود: "عاتِبْ فلاناً و قل له ان الله اذا اراد بِعَبْدٍ خیراً اذا عُوتِبَ قَبِلَ" فلانی را توبیخ کن و به او بگو: خداوند چون خیر بنده‌ای را خواهد، هر گاه آن بنده توبیخ شود، خطای خود را می پذیرد (و در صدد جبران نقص برمی آید). (تحف العقول، ص360)

لج بازی و غرور ابزار شیطان است که مانع گذر از آن "من" می شود. چه خوب است انسان با خود بیندیشد و از کلمه "اشتباه کردم" و "معذرت می خواهم"  فرار نکند. چرا که عزت در پی همین جهاد با "من" است و امان از این "من"... 

فداها ابوها...

خیلی آشناست. مگه نه؟ تا می شنویم یا میخونیم میگیم جمله ای است که رسول اعظم (صلی الله علیه و آله) در مورد حضرت صدیقه (سلام الله علیها) فرمودند. همین تعبیر از زبان مبارک امام کاظم (علیه السلام) در مورد دختر بزرگوارشون حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) صادر شده. 

کمالات کریمه اهل بیت زیاده ولی این تعبیر یکی از اون فضائله. دیشب تو حرم حضرت معصومه (سلام الله علیها) فکر می کردم چه شباهتهایی بین این دو بانو هست. با خودم گفتم یکی از اونها همین تعبیر پدر برای دختره که فداها ابوها. ولی قابل توجه بسیاره که در هر دو مورد پدر فدای دختری شده که اون دختر فدای امامش میشه. فاطمه مظلومه (سلام الله علیها)در مدینه برای دفاع از مولایش و فاطمه معصومه (سلام الله علیها) در قم در راه رسیدن به امامش...

پیامبراعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

 مَنْ کَظَمَ غَیْظاً وَ هُوَ قَادِرٌ عَلَى إِنْفَاذِهِ وَ حَلُمَ عَنْهُ أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ شَهِید 

هرکس خشم خود را فرو برد در حالی که می توانسته آن را اعمال کند و در برابر آن مسئله بردبار باشد خداوند به او اجر شهید عطا می کند.

امالی شیخ صدوق، ص430