ابوبصیر به امام صادق (علیه السّلام) عرض می کند: زنی از کنار مردی می گذرد، آن مرد، به پشت سر آن زن نظر می کند، آیا این کار مرد، اشکال دارد؟ حضرت فرمود:

آیا یکی از شما خوش دارد که به اهل و خویشان او بنگرد؟ 

عرض کرد: نه

فرمود: پس برای مردم، راضی باش، آن چه را که برای خودت می پسندی.1

این داستان هم در این باره جالب است که: 

روزی پیامبر اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در میان اصحاب خود بودند که جوانی وارد شد و با جسارت تمام، خطاب به پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) گفت: ای محمّد،

 بهچه حقّی، چشم چرانی را ممنوع و آزادی را از ما سلب کرده ای؟ اصحاب خواستند او را ادب کنند و تندی اش را پاسخ دهند، ولی پیامبر نگذاشت و سپس از جوان پرسید:

آیا تو مادر و خواهر داری؟ 

جوان گفت: بلی، چطور؟

فرمود: آیا دوست داری کسی با دید شهوت به آنها نگاه کند؟ 

جوان گفت: خیر، ابداً.

پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمود: پس آن چه برای خود نمی پسندی، در حق دیگران نیز انجام نده و مپسند. 

جوان آگاه شد و عذر خواهی کرد.2

منابع: 
1. وسائل الشیعه، ج14، ص145. 2. غزالی، کیمیای سعادت.      

به نقل از جام نیوز

 http://www.jamnews.ir/fa/FullStory/News/?NewsId=156054&CatID=226