اصل خبر و ثبت نام را از اینجا پیگیری کنید

از زیبایی های مباحث مهدویت آن است که در مورد بسیاری از شاخه های این موضوع از زبان اهل بیت (علیهم السلام) از جمله رسول امین (صلی الله علیه و آله) روایات گهرباری در دست ماست.

پیامبر مهربانی ها می فرمایند: طُوبَى لِمَنْ أَدْرَکَ قَائِمَ أَهْلِ بَیْتِی وَ هُوَ یَأْتَمُّ بِهِ فِی غَیْبَتِهِ قَبْلَ قِیَامِهِ وَ یَتَوَلَّى أَوْلِیَاءَهُ وَ یُعَادِی أَعْدَاءَهُ ذَلِکَ مِنْ رُفَقَائِی وَ ذَوِی مَوَدَّتِی وَ أَکْرَمُ أُمَّتِی عَلَیَّ یَوْمَ الْقِیَامَ

خوشا به حال آنان که قائم خاندانم را دریابند در حالی که به هنگام غیبت، پیش از بپاخاستن او حضرتش را امام خود بدانند، و با دوستانش دوستی و با دشمنانش دشمنی کرده باشند. ایشان از همدمان و دوستان و گرامی ترین افراد امتم در نزد من به روز رستاخیز خواهند بود.

نکات زیر از جمله میوه های شیرین این حدیث است:

1.     گویا رسول امین نیز به یاران مهدیش غبطه میخورد.

2.    یاران مهدی پیش از ظهورش به او اقتدا کرده اند.

3.    یاران مهدی دوستان او را نیز دوست دارند.

4.    بیزاری از دشمنان مهدی شاخصه مهم انتظار یاران اوست.

5.    مزد یاری مهدی، همدمی و مصاحبت با رسول امین است.

6.    آنان که حق مودت و دوستی مهدی را مراعات کنند، خود مشمول مودت رسول امین اند.

7.    عزیزترین و گرامی ترین امت افراد امت رسول امین، یاران مهدی اند.

امام نهم که نامش «محمد» و کنیه اش «ابو جعفر» و لقب او «تقى» و «جواد» است، در ماه رمضان سال 195 ه". ق در شهر «مدینه» دیده به جهان گشود.
مادر او «سبیکه» که از خاندان «ماریه قبطیه» همسر پیامبر اسلام به شمار مى رود، از نظر فضائل اخلاقى در درجه والایى قرار داشت و برترین زنان زمان خود بود، به طورى که امام رضا علیه السلام از او به عنوان بانویى منزه و پاکدامن و با فضیلت یاد مى کرد.  
روزى که پدر بزرگوار امام جواد علیه السّلام در گذشت، او حدود هشت سال داشت و در سن بیست و پنج سالگى به دست معتصم ملعون به شهادت رسید و در قبرستان قریش در بغداد در کنار قبر جدّش، موسى بن جعفر علیه السّلام به خاک سپرده شد.

در روایتی که امام جواد علیه السلام از طریق پدران بزرگوارشان از امام حسین علیهم السّلام نقل کرده اند، روزى رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله در حالی که ابىّ بن کعب نیز در آنجا بود، امام حسین را مدح می کنند و با عبارات بلندی همچون « اى زینت بخش آسمانها و زمین‏ها » خطاب می فرمایند. آنگاه حضرت رسول در برابر تعجب ابی بن کعب دعاهایی را به او یاد می دهد که نشان دهنده عظمت اهل بیتشان و مقام رفیع ایشان در نزد خدای متعال است.

رسول خدا صلی الله علیه و آله در توصیف امام جواد علیه السلام فرمودند:

خداوند در صلب او ]علی بن موسی الرضا علیه السّلام‏[نطفه‏اى پر برکت، پاک و پاکیزه و پسندیده قرار داده و او را محمّد بن علىّ نامیده است، او شفیع شیعیان خود و وارث علم جدّش مى‏باشد و داراى علامت و حجّتى ظاهر و آشکار است. زمانى که متولّد شود مى‏گوید: «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ» و در دعایش مى‏گوید:

«یَا مَنْ لَا شَبِیهَ لَهُ وَ لَا مِثَالَ ، أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ ، وَ لَا خَالِقَ إِلَّا أَنْتَ ، تُفْنِی الْمَخْلُوقِینَ وَ تَبْقَى أَنْتَ ، حَلُمْتَ عَمَّنْ عَصَاکَ ، وَ فِی الْمَغْفِرَةِ رِضَاکَ»

(یعنى: اى که هیچ مثل و مانندى ندارى تو همان خدایى هستى که معبودى و خالقى جز تو وجود ندارد، تو مخلوقین را فنا مى‏کنى و خود باقى هستى، تو از نافرمانها درمى‏گذرى و رضایت خاطر تو در آمرزش است)

هر کس که این دعا را بخواند محمّد بن علىّ علیهما السّلام در روز قیامت شفیع اوخواهد بود. عیون أخبار الرضا علیه السّلام، ج 1، ص 59

داستانی خواندنی که نشان دهنده عظمت علم و حکمت امام جواد علیه السلام است:

ابوداوود قاضی یکی از قضات معروف خلفاء بنی العبّاس می گوید:

روزی مأمورین دزدی را دستگیر کرده بودند و معتصم عبّاسی دستور مجازات او را صادر کرد و عدّه بسیاری از فقهاء و علماء برای اجراء حکم سارق در مجلس خلیفه حضور یافتند و هر یک نظریّه ای برای قطع دست دزد بیان کرد.
معتصم به حضرت ابوجعفر، امام محمّد جواد علیه السّلام  رو کرد و گفت: یاابن رسول اللّه! نظر شما در این باره چیست؟
امام علیه السّلام فرمود: افراد، نظرات خود را دادند، کافی است.
معتصم گفت: من کاری به نظرات آن‏ها ندارم، شما باید نظریّه خود را مطرح نمایی. حضرت اظهار نمود: مرا از این کار معذور بدار؟
معتصم حضرت را به خداوند سوگند داد و گفت: باید نظریّه خود را برای ما بیان نمائی.
حضرت فرمود: می‌گویم که تمامی افراد اشتباه کردند و بر خلاف سنّت اسلام سخن گفتند؛ چون که قطع دست دزد باید از چهار انگشت باشد و کف دست به حال خود باقی بماند؛ و آن نیز شرایط ویژه ای دارد که تا شرایط محقق نشود نباید انگشتان را هم قطع کرد.

معتصم در حضور افراد گفت: آیا دلیل و مدرکی بر آن داری؟
امام علیه السّلام فرمود: فرمایش پیامبر خدا صلی الله علیه و آله است که فرمود: سجده به وسیله هفت جای بدن - پیشانی، دو کف دست، دو سر زانو و دو انگشت پاها - انجام می‌گیرد. و چنانچه از مچ یا آرنج قطع شود، برای سجده جایگاهی باقی نمی‌ماند و حال آن که خداوند متعال در قرآن کریم فرموده: «سجده گاه‏ها حقّ خداوند است و کسی را نباید در آن‏ها مشارکت داد» پس برای محفوظ ماندن حقّ خداوند دو کف دست نباید قطع شود.
معتصم با این استدلال دستور داد تا طبق نظریّه حضرت ابوجعفر، امام محمّد جواد علیه السّلام دست دزد قطع و مجازات گردد. بحارالانوار: ج 50، ص 5، ح 7

روزی امام حسین علیه السلام درباره پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله از پدرشان پرسیدند. امام علی علیه السلام نیز که سالهای زیادی با پیامبر زندگی کرده بودند و از نزدیک شاهد رفتار والای ایشان بودند، در جواب گفتند:

پیامبر صلی الله علیه و آله با همنشینان خود، همیشه خوشرو، خندان و ملایم بود. هرگز خشن، سنگدل، پرخاشگر، بدزبان و عیب جو نبود، هیچ کس از او مأیوس نمی‌شد، و هر کس به در خانه او می‌آمد نومید باز نمی‌گشت.

سه چیز را از خود دور کرده بود: بگو مگو کردن و مشاجره، پرحرفی و دخالت در هر کاری که به او مربوط نبود.

سه چیز را در مورد مردم رها کرده بود: کسی را سرزنش نمی‌فرمود، دنبال پیدا کردن عیب‌های مخفی دیگران نبود، هرگز سخن نمی‌گفت مگر در مورد اموری که ثواب الهی را امید داشت.

وقتی صحبت می‌کرد، به قدری سخنانش در جان دیگران نفوذ داشت که همه سکوت اختیار می‌کردند و تکان نمی‌خوردند، و به هنگامی که ساکت می‌شد آنها به سخن در می‌آمدند، اما نزد او دعوا و مشاجره نمی‌کردند...هرگاه فرد غریب و ناآگاهی با خشونت سخن می‌گفت و درخواستی می‌کرد تحمل می‌نمود، و به یارانش می‌فرمود: هر گاه کسی را دیدید حاجتی دارد به او عطا کنید، و هرگز کلام کسی را قطع نمی‌کرد تا سخنش پایان گیرد.

معانی الاخبار، ص83.

«انس بن مالک» می‌گوید: رسول خدا(ص) در یکشنبه ماه ذیقعده از منزل بیرون آمد و فرمود: ای مردم، کدام یک از شما می‌خواهد توبه کند؟، عرض کردیم: همه می‌خواهیم توبه کنیم.
فرمود: غسل کنید و وضو بگیرید و 4 رکعت نماز (دو نماز دو رکعتی) در هر رکعت 1 بار «فاتحة الکتاب»، 3 بار «قل هو الله احد» و هر کدام از دو سوره‌ «معوذتین»‌ (ناس و فلق) را یک بار بخوانید و پس از اتمام  4 رکعت، 70 بار استغفار کنید و آن را به «لا حَوْلَ وَلا قُوَّة إِلّا بِاللهِ الْعَلِی الْعَظِیم» ختم کنید.
آن‌گاه بگویید: «یا عَزِیزُ یا غَفَّارُ، إِغْفِرْلِی ذَنَوبِی وَذُنُوبَ جَمِیعِ الْمؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ، فَإِنَّهُ لا یغْفِرُ الذَّنُوبَ إِلّا أَنْت»؛ ای سربلند ای بسیار آمرزنده، گناهان من و همه‌ی مردان و زنان مؤمن را بیامرز، زیرا هیچ کس جز تو نمی‌تواند گناهان را بیامرزد.
سپس فرمود:‌

هر بنده‌ای از امت من این عمل را انجام دهد، از آسمان به او ندا می‌شود:‌ «ای بنده‌ خدا، عمل خود را از نو آغاز کن؛ زیرا توبه‌ تو پذیرفته و گناه تو آمرزیده شد».
و فرشته‌ای از زیر عرش به او خطاب می‌کند: «ای بنده، خجسته باد بر تو و خاندان و فرزندان تو!»
و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: «ای بنده، دشمنان تو در روز قیامت از تو راضی خواهند شد».
و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند:‌ «ای بنده، تو مؤمن از دنیا می‌روی و دین تو از تو گرفته نمی‌شود و قبر تو گشوده و نورانی می‌شود.»
و فرشته‌ای دیگر ندا می‌کند: «ای بنده، پدر و مادر تو از تو راضی خواهند شد، اگر چه از تو ناخشنود باشند و پدر و مادر و فرزندان تو آمرزیده شدند و روزی تو در دنیا و آخرت گسترده و فراوان خواهد بود».
و جبرئیل ندا می‌کند:‌ «من همراه با فرشته‌ مرگ می‌آیم و به او سفارش می‌کنم که با تو به نرمی رفتار کند و اثر مرگ حتی خراشی در تو ایجاد نخواهد کرد و فقط روح تو به آرامی از بدنت خارج خواهد شد».

عرض کردیم: ای رسول خدا، اگر بنده‌ای این عمل را در غیر این ماه انجام دهد، چه اثری خواهد داشت؟ فرمود:‌ «همانند آن چه توصیف کردم برای او خواهد بود و این سخنان را جبرئیل آن گاه که خداوند مرا به آسمان (معراج) برد، به من آموخت.»اقبال الاعمال، سید بن طاووس، ترجمه محمد روحی، ج2، ص13

چه کسی را خدای مهربان بیشتر دوست دارد؟ آنکه بسیار او را عبادت می کند، تسبیح بر کف دارد و ذکر فراوان می گوید و بس! یا بنده ای که بیشتر به فکر بندگان خداست؟

رسول امین خدا صلی الله علیه و آله و سلم دومی را می پسندد:

اَحَبُّ عِبادِ اللهِ اِلَی اللهِ اَنفَعُهُم لِعِبادِهِ. نهج الفصاحة ، ص 15 ، ح 86

خَیرُ النّاسِ اَنفَعُهُم لِلنّاسِ. کنز العمال ، ج 1 ، ص 142 ، ح 679

23 ذی القعده یکی از دوست داشتنی روزهای سال است؛ روز مخصوص زیارت امام عشق، علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء. فرقی هم نمی کند پنجه در پنجره های ضریح دلربایش انداخته باشی یا ضریح را به مهمانی خانه دل بی قرارت آورده باشی. امام می شنود نجوای درونت را و جواب می دهد خواسته های پنهانیت را.

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دو نفر را پاره تن خویش نامید: دخترمظلومش فاطمه سلام الله علیها را و فرزند غریبش علی بن موس الرضا علیه السلام را.

فرمود:«ستدفن بضعة منی بخراسان ما زارها مکروب الا نفس الله کربته ولا مذنب الا غفرالله ذنوبه»؛ پاره تن من در خراسان دفن خواهد شد، هیچ گرفتار و گنه‏کاری او را زیارت نکند جز این که خداوند گرفتاری او را برطرف سازد و گناهانش را ببخشاید. عیون اخبار الرضا، ج‏2، ص‏257.

مرحوم حاج شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان می نویسد: 23 ذی القعده روز بسیار شریفی است. این روز زیارتی مخصوص امام رضا علیه السلام است و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک سنت است.

آقا جان! اذن دخول می خواهیم، اجازه می دهید؟

دلتان را به پنجره فولاد دخیل بستید، همه را دعا کنید. کسی از قلم نیفتد!

ای آستان قدس تو تنها پناه من                        بر خاک باد پیش تو روی سیاه من
می آید از درون ضریحت شمیم عشق                 پیچیده در فضای حرم سوز و آه من
چشمم به چلچراغ حریم تو روشن است              ای چلچراغ چشم تو، خورشید راه من
گلدسته ات منادی صورت اذان عشق                 مأنوس با غروب و زوال و پگاه من
مهر از فروغ گنبد پاکت گرفته وام                      شمس الشموس هستی و نامت گواه من 

ای غربت مجسم تاریخ، ای امام                         ای خاک پای مرقد تو بوسه گاه من

شعر از عبدالله حسینی