مراسم اختتامیه جشنواره تلویزیونی جام‌ جم هم برگزار شد. بازهم مثل بسیاری از این افتتاحیه ها و اختتامیه ها بازیگران و به اصطلاح هنرمندانی مورد تجلیل قرار گرفتند که برخی از آنها و یا بیشترشان با سر و وضعی افتضاح و مخرب برای فرهنگ عمومی ظاهر شده بودند.

آقای ضرغامی عزیز!

شما چرا؟ وقتی جوان ما تجلیلتان را از این بد حجابان می بیند چگونه و با چه انگیزه ای به دین و ارزشهایش متمایل شود؟ تجلیل و دریافت جوایز از دست جناب رئیس! غیر چند تن از همسران مکرم شهدا که در جلسه مورد تکریم قرار گرفتند، اکثر خانمها چه وضعی داشتند؟ اختتامیه هایتان، اختتامیه حجاب و حیاء شده. لااقل بفرمایید حضرات در این صحنه ها مرتب تر ظاهر شوند.

اساسا ملاک برگزیده شدنشان چیست؟ حجاب و عفت و حیاء و اصلا دین هیچ جایگاهی برای این گزینشها دارد؟

کار به پدر و شوهرشان ندارم که کاش می دانستند تعابیر روایات در مورد مردهایی که ناموسشان اینگونه در منظر و مرئای مردم ظاهر می شوند، چیست. شرم و حیاء نگذاشت که عین روایت را محضر تقدیم کنم. ( بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏100، ص 249، ح38). لااقل شما به خود آیید و وظیفه دینی و شرعیتان را مراعات نمایید.

میلاد مسعود رسول امین (صلی الله علیه و آله) و فرزندش امام صادق (علیه السلام) و هفته وحدت بر امت اسلام مبارک.

با استفاده از آیات و روایاتی که درباره اوصاف رسول خدا (صلی الله علیه وآله) وارد شده است می توان چنین گفت که رهبران و مدیران جامعه اسلامی نیز باید اینگونه باشند.

در آیه 128 سوره توبه آمده است: "لَقَدْ جَاءکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ"

به یقین، رسولى از خود شما بسویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است؛ و اصرار بر هدایت شما دارد؛ و نسبت به مؤمنان، رؤوف و مهربان است!

در این آیه شریفه به چند ویژگی حضرت اشاره شده است.

اول: "رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ"

پیامبری از خودتان. رسول خدا برخاسته از میان خود مردم است. وقتی بجای "منکم" از تعبیر "من انفسکم" استفاده می فرماید اشاره به شدت ارتباط حضرت با مردم دارد.

رهبران و مدیران جامعه اسلامی باید از جنس مردم و در میان آنها باشند. افتادگی و تواضع در مقابل مردم که ولی نعمتان جامعه اند از ارکان مدیریت جامعه اسلامی است.

دوم: "عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ"

رسول خدا غم خوار امت است. بی تفاوت نیست. از رنجهای شما رنج می برد.

رهبران و مدیران جامعه اسلامی نیز باید در سختی ها و گرفتاری ها با مردم همراه و همدل باشند.

سوم: "حَرِیصٌ عَلَیْکُم"

 برای هدایت و ارشاد مردم سر از پا نمی شناخت. "حرص" در لغت به معنای شدت علاقه است.

بی شک از جمله عوامل تأثیر کلام در دیگران همین خیرخواهی ها و دلسوزی هاست که مردم مدیران و کارگزاران جامعه اسلامی توقع دارند. به ما ربطی ندارد نداریم. رهبران و

مدیران جامعه اسلامی مسئول فرهنگ و اعتقاد امتند. باید به فرهنگ سازی جامعه بپردازند و جلوی هرگونه انحراف و تخریب اعتقادات را بگیرند.

چهارم: "بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ"

پیامبراکرم اسلام (صلی الله علیه و آله) نسبت به مومنین رؤوف و مهربان بود.

قطعا یک رهبر و مدیر نظام اسلامی با مردم خود به مهربانی و شفقت برخورد می کند و همچون پدری دلسوز برای دین و دنیایشان تلاش می کند ولی این نکته را نیز باید ذکر کرد

که تنها بر مؤمنان رؤوف و مهربان است، نه بر همه کس، بر دشمنان و منافقان و زیاده خواهان شدید و غلیظ است و در مقابل آنها مقتدرانه می ایستد.

برگرفته از تفسیر نمونه و نور

با آنکه هشتم ربیع الاول یادآور اندوه شهادت امام حسن عسکری علیه السلام است، اما بشارت آغاز دوران جدیدی از حیات بشریت را نوید می دهد.

نهم ریع آغاز امامت امامی است که نگین آفرینش و امیدبخش همه انسانهای آزاده و خداپرست و انبیاء و اولیای الهی و تحقق بخش حکومت الله بر زمین است.

نهم ربع، شروع انتظار وعده خداوند است برای حکومت صالحان بر زمین؛ شروع انتظار فرج!

به فرموده رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم انتظار فرج برترین اعمال، برتریت عبادت ها و برترین جهاد امت اوست: «افضل اعمال امّتى انتظار الفرج.» (بحارالأنوار، ج 52، ص 122)«افضل العبادة انتظار الفرج.» (نهج الفصاحة، ص 78) «افضل جهاد امّتى انتظار الفرج.» (تحف العقول، ص 33)

انتظار فرج ادعا و افتخار ماست اما اینکه حقیقت این انتظار چگونه است و چه نتیجه ای دارد را نباید از نظر دور داشت. یکی از اصحاب امام صادق علیه السلام اینگونه از ایشان روایت می کند که امام فرمودند  :

«الا اخبرکم بما لا یقبل‏الله عزوجل من ‏العباد عملا الا به؟ فقلت: بلى. فقال: شهادة ان لا اله الا الله، و ان محمدا عبده [و رسوله] و الاقرار بما امرالله، و الولایة لنا، و البراءة من اعدائنا - یعنی الائمة خاصة - و التسلیم لهم، و الورع و الاجتهاد و الطمانینة، و الانتظار للقائم - علیه‏السلام - ثم قال: ان لنا دولة یجیى‏ء الله بها اذا شاء. ثم قال: من سره ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق، و هو منتظر، فان مات و قام القائم بعده کان له من الاجر مثل اجر من ادرکه، فجدوا وانتظروا، هنیئا لکم ایتها العصابة المرحومة».

آیا شما را خبر ندهم به آنچه که خداى صاحب عزت و جلال، هیچ عملى را جز به آن عمل، از بندگان نمى‏پذیرد؟ گفتم: بله. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این که محمدصلی الله علیه و آله بنده و فرستاده او است، و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده، و ولایت ما، و بیزارى از دشمنانمان - یعنى خصوص امامان - و تسلیم شدن به آنان، و پرهیزکارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم عجل الله تعالی فرجه .

سپس [امام] فرمود: براى ما دولتى است که هر زمان خداوند بخواهد، آن را محقق مى‏سازد.

هر کس دوست مى‏دارد از یاران حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه باشد باید که منتظر باشد و در این حال به پرهیزکارى و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالى که منتظر است، پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم عجل الله تعالی فرجه، بپا خیزد، پاداش او همچون پاداش کسى خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است، پس کوشش کنید و در انتظار بمانید.

گوارا باد بر شما [این پاداش] اى گروه مشمول رحمت‏ خداوند! (کتاب الغیبة، محمدبن ابراهیم ‏بن جعفر النعمانى ص‏200)

مولای ما حضرت ولی عصر ارواحنا لک الفداء! خدای متعال در مصیبت پدر بزرگوارتان، به شما اجری عظیم عنایت فرماید.

شرحی از یک حدیث زیبا از امام حسن عسکری علیه السلام را دیدم که توسط مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی بیان شده است. خواستم شما را هم در بهره بردن از این کلمات سهیم کنم.

نکته جالب و کلیدی فرمایش حضرت راه واضح و ساده ای است که به ما نشان داده اند تا به بالاترین مراتب بندگی خدا و زندگی سعادتمند برسیم.

شرح حدیث:

روی عن حسن بن علی العسکری علیه السلام قال: اَوْرَعُ النَّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، اَعْبَدُ النَّاسِ مَنْ اَقَامَ عَلَى الْفَرَائِضِ، اَزْهَدُ النَّاسِ مَنْ تَرَکَ الْحَرَامَ، اَشَدُّ النَّاسِ اجْتِهَاداً مَنْ تَرَکَ الذُّنُوبَ. (بحارالانوارج75 ص373 – تحف العقول ص489)

روایت از امام حسن عسگری صلوات الله علیه منقول است که حضرت فرمودند: باورع ترین مردم کسی است که وقتی به یک عمل و کاری رسید که نمی داند حرام است یا حلال، آن کار را انجام ندهد. اورع الناس من وقف عند الشبهة. وقتی به یک عملی می رسی که شبهه ناک است، یعنی نمی دانی این کار باطل است یا صحیح، حرام است یا حلال، اینجا توقف کن! آن کار را انجام نده! باورع ترین مردم این شخص است.

اعبد الناس من اقام علی الفرائض. عابدترین مردم کسی است که واجباتش را انجام بدهد. واجباتش را اقامه کند. این عابدترین مردم است. خوب توجّه کنید! اصلاً در آن نه مستحباتی دارد و نه چیز دیگری غیر از واجبات. هیچ چیز نیست. کسی که فقط واجباتش را انجام دهد، از عابدترین مردم است. حالا بعضی خیال می کنند عابدترین مردم کسی است که شب تا به صبح بایستد و نماز بخواند. یا روزه مستحبی بگیرد. نخیر . کسی که مقید باشد واجباتش را انجام دهد، این عابدترین مردم است.

ازهد الناس من ترک الحرام. زاهدترین مردم کسی است که مرتکب حرام نشود. به این معنا که حرام را ترک کند. در باب زهد چون غالباً جنبه های مالی پیش می آید، فقط همین امور به ذهن آدم می آید. یعنی معمولاً ما از زهد این را می‏فهمیم که انسان مقید باشد مال حرام را ترک کند. ما این فرد را زاهد ترین مردم می‏دانیم. امّا حضرت می‏فرماید: زاهدترین مردم از حرام خودداری می‏کند چه مال باشد و چه غیر مال. یعنی مرتکب حرام نمی‏شود.

حضرت نفرمود که زاهدترین مردم آن کسی است که مثلاً نان خشک بخورد! اصلاً و ابداً. یا مثلاً کسی است که زیرش فرش نیاندازد و روی مقوا بخوابد! زیر سرش بالش و متکا نگذارد و مثلاً آجر بگذارد! مرحوم پدرم می‏فرمود: هیچ وقت از این ادا و اطوارها در نیاورید! این عین تعبیر پدرم بود که گفتم. ایشان می فرمود: از این ادا اطوارها در نیاور! اینها کار شیطانی است. اینها کار الهی نیست. در این کارها خدا نیست. این حرف ایشان است. ازهد الناس من ترک الحرام. کسی که کار حرام انجام ندهد، زاهدترین مردم است.

اشد الناس اجتهادا من ترک الذنوب. ما در باب به اصطلاح طاعات و عبادات و امثال اینها می‏بینیم که این تعبیرات را می‏کنندکه انسان باید کوشش کند و اجتهاد در اطاعت و عبادت داشته باشد. تعبیر «کوشش» و «اجتهاد» در باب طاعات و عبادات مطرح می‏شود.  در روایات ما هم همینطور است.

حضرت عسکری در اینجا می‏فرمایند: می دانید سخت‏کوش‏ترین مردم از نظر کوشش کردن نسبت به اطاعات الهی و عبادات الهی، کیست؟ آن کسی است که مقید باشد، گناه نکند. گناه نکن! نه اینکه اشد الناس اجتهادا کسی است که روزها روزه باشد و شبها هم تا به صبح بیدار باشد. کسی که این کارها را شروع کند خیلی سخت‏کوش نیست. اینکه مقید باشی که گناه نکنی خیلی سخت است. اگر این‏گونه باشی، تو را جزء افرادی می نویسند که کوشش زیاد برای اطاعت و عبادت خدا کرده‏ای.

اشد الناس اجتهادا من ترک الذنوب. یعنی گناه را ترک کن، تمام مستحبات پیش‏کش! با مستحبّات کاری نداشته باش! مکروهات خیلی مهم نیست. اصلاً این حرفها تا زمانی که تو آلوده به گناه هستی، مطرح نیست.

به تعبیر دیگر، می‏دانی از اوّل تا آخر روایت چه در می آید؟ اینکه کسی که مقید باشد به واجباتش عمل کرده و محرمات را ترک کند، باورع ترین، عابدترین، زاهدترین و باکوشش ترین مردم در راه اطاعت الهی است.

(یکشنبه نهم بهمن 1390 مطابق با پنجم ربیع الاول 1433)

اصل مطلب را از اینجا ببینید.