پرسید آقا چرا شما اینقدر هوای سلمان فارسی رو دارید؟

امام صادق (علیه السلام) فرمود: نگید سلمان فارسی. بگید سلمان محمدی (صلی الله علیه و آله).

حالا میخوای بدونی چرا ما اینقدر از سلمان یاد می کنیم؟ سلمان سه تا ویژگی داشت که بخاطر اون پیش ما عزیز بود:

اول اینکه سلمان همیشه خواسته امیرالمؤمنین رو بر خواسته خودش مقدم می کرد.

دوم فقرا و بینوایان رو دوست داشت و اونها رو بر ثروتمندان ترجیح می داد.

سوم بخاطر علم دوستی و محبت نسبت به علما و دانشمندان. (امالی مرحوم شیخ طوسی، ص133)

افتخار به ایرانی بودن بجای خود نیکوست ولی افتخار ما به ایرانی است که ایران سلمانی باشد. یک ایرانی مسلمان که فخر عالم او را سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْت‏""""""""""""""""""""""" می خواند.

در قاموس دین عرب و عجم معنی ندارد. کسی که اهل تقوا و همراه با "ولیّ" باشد دیگر غریبه نیست. "از ما" می شود.

شایسته و بایسته زندگانی یک مسلمان ایرانی نیز چنین است که سلمان گونه مولای خویش را در هر عصر و زمانی بشناسد و خواسته او را بر خواسته دل خویش مقدم بدارد. در تعارضات بین حس میهن دوستی و دین، بی شک وطن پرستی بی معنا می شود و دین ختم الکلام است.