عذر تقصیر آوردن به درگاه دوست، گرچه همیشه قرین با سرافکندگی و شرم است ولی از آن جهت که به پابوس حضرت محبوب میروی و او را بارجعت خود شاد میکنی فرح بخش و شیرین میشود  .

مولایی از بازگشت و انابه عبدش خوشحال می شود که او را می خواهد. از فرارش غصه دار گشته و چشم به راه باز گشت او می ماند.

مولا به انتظار بازگشت عبدی می نشیند که او را می شناسد و یقین دارد که باز می گردد. اگر اطمینان به آمدنش نداشت چشم انتظارش نمیماند. نه تنها آرزوی آمدنش را به زبان نمی آورد بلکه نامش را از نیز صفحه دل محو می نمود.

افسوس که مولای  ما از قدر ناشناسی و بی مرامی منتظرانش گله ها دارد. ولی با امید، برای بازگشتمان دعا می کند.

در این میان باز هم سخن از جوان است. چراکه بیشترین یاران مهدی (عج) جوانان هستند. پس به هوش برای اجابت امر مولا...

رسول اعظم (ص) فرموده است: "إنَّ اللّه‏َ تَعالى یُحِبُّ الشّابَّ التّائِبَ." خداوند جوان توبه کار را دوست دارد. فرزند او، مهدی (عج) نیز همین را میخواهد: "وَ عَلَى‏ الشَّبَابِ‏ بِالْإِنَابَةِ وَ التَّوْبَة"و بر جوانان توفیق  توبه و انابه روزی کن...

جوان، امید دل فرزند زهراست.

گویا او نیز چشم انتظار بازگشت ماست.

عمریست که از حضور او جا ماندیم                                در غربت سرد خویش تنها ماندیم

او منتظر است تا که ما برگردیم                                        ماییم که در غیبت کبری ماندیم

دل نگران است ولی امیدوار و چشم انتظار باز آمدنمان. لذاست که در حق بهترین دوستانش اینچنین دعا می کند:

خدایا! جوانهای مرا باز گردان...

حسین (علیه السلام) نیز چشم به راه آمدن حُر بود. به محضر امام رسید. پشیمان. "فدایت شوم من همان کسی هستم که همراهت بودم و ازبازگشتت به وطن جلوگیری کردم...گمان نمیکردم که اینان با تو چنین کنند. به درگاه الهی توبه میکنم. آیا توبه من پذیرفته است؟ فرمود: آری خدا توبه ات را می پذیرد."

با آغوش باز او را پذیرفت تا جایی که حُر اذن میدان خواست. رفت و به شهادت رسید. امام خاک از چهره اش برگرفت و فرمود: "همچنان که مادرت نامیده، حُر و آزاد مردی، آزاد در دنیا و آخرت."

حال که می دانیم مولای ما چشم انتظار است، برگردیم.

اگر حسین (ع) یک حُر داشت بیاییم یک کاروان حُر برای فرزندش مهیا کنیم...

او منتظر است تا که ما برگردیم...

. "فَمَا یَحْبِسُنَا عَنْهُمْ‏ إِلَّا مَا یَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ‏" پس تنها چیزی که ما را از آنان (شیعیان) پوشیده می دارد، چیزهای ناخوشایندی است که از ایشان به مامی رسد و خوشایند ما نیست و از آنان انتظار نداریم... الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی)، ج‏2،ص 499

. امام على (علیه السّلام)؛ "أصحابُ المَهدیِّ شَبابٌ لا کُهولَ فیهِم إلّا مِثلُ کُحلِ العَینِ وَالمِلحِ فِی الزّادِ ، وأقَلُّ الزّادِ المِلحُ." یاران مهدى (عج) جوانند و پیران در میانشان نیستند مگر همانند سرمه چشم و (یا) نمک در ره توشه ، و کمترین چیز در توشه نمک است. الغیبه شیخ طوسی، ص: 476

. میزان الحکمة، ج 2، ص 1401

. مفاتیح الجنان به نقل از المصباح للکفعمی، ص:281

."جُعِلْتُ فِدَاکَ أَنَا صَاحِبُکَ الَّذِی حَبَسَکَ عَنِ الرُّجُوعِ وَ جَعْجَعَ بِکَ وَ مَا ظَنَنْتُ أَنَّ الْقَوْمَ یَبْلُغُونَ مِنْکَ مَا أَرَى وَ أَنَا تَائِبٌ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فَهَلْ تَرَى لِی‏ مِنْ‏ تَوْبَةٍ فَقَالَ الْحُسَیْنُ ع نَعَمْ یَتُوبُ اللَّه‏ علیک." لهوف سید بن طاووس ص: 103

. " فَجَعَلَ یَمْسَحُ التُّرَابَ عَنْ وَجْهِهِ وَ یَقُولُ أَنْتَ الْحُرُّ کَمَا سَمَّتْکَ أُمُّکَ حُرّاً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ." همان، ص104