عرفه فرصتی است برای شناخت خداوند، برای معرفت خالق و پروردگارمان. و عید قربان نوبت تقرب به آستان الهی است. قربانی کردن نشانی است از اوج قرب بنده به پروردگارش؛ نماد گذشتن از همه آنچه محبوب می خواهد، مگر قربانی یادگار ابراهیم خلیل نیست که فرمان خدا را بر حیات جگرگوشه اش برگزید و ذبح اسماعیل را انتخاب کرد. کشتن یک حیوان تمام آن چیزی نیست که خداوند از ما می خواهد، خواسته او فرمانبری از اوست، قربانی کردن خواهش دل در پای اطاعت از اوست. رسول خدا صلی الله علیه و آله در خطبه روز عید قربان فرمود   :

 امروز، روز «ثجّ» و«عجّ» است. ثجّ، خون قربانی هاست که می ریزید. پس نیّت هرکس صادق باشد اولین قطره خونِ قربانی او کفّاره همه گناهان اوست. بحار ج96 باب52 ص301 باید تنها خدا را درنظر گرفت تا قبول شود و گناهان بخشوده گردد.

اما این قربانی مکان نمی شناسد، در مشعر هم که نباشی می توانی دلت را قربانی کنی.

خدایا! قربانی ما را بپذیر.