یاد دارم که کربلا بودماز غریبی چه ناله ها کردمجسم جدم میان مقتل بودبا رقیه چه گریه ها کردم
یاد دارم که باب بیمارمخون دل از عدوی کین می خوردخواست جد من کند یاریلیک ناگهان زمین می خورد
یاد دارم که بزم شرم یزیدخیزران آتشی بر این دل زدمن خودم با دو چشم خود دیدمعمه سر را به چوب محمل زد
یاد دارم که در خرابه ی شامبر دلم کوه عقده ها ماندهآمدم من مدینه اما وایعمهی من رقیه جا مانده
