با آن که سعیم بر این بود به طور خلاصه نگاهی به محتوای کتاب بیندازم ولی مطالب مهم و جالب آن که فضای شکل گیری تصور غرب از پیامبر ص را به تصویر کشیده است اجازه نداد کوتاه بنویسم. با این حال خواندن آن را که در چند بخش در اختیارتان می گذارم به شما توصیه می کنم.

کتاب در یازده فصل مرتب گشته است. فصل اول تا سوم به شرح ابعادی از زندگی حضرت محمد (ص) اختصاص یافته است. اما مؤلف از فصل چهارم تا یازدهم، به بحث اصلی خود که ارائه تصویری از محمد (ص) برابر داده‌های غربی از آغاز شکل گیری قرون وسطی تا قرن بیستم است، پرداخته است.

 فصل چهارم: محمد (ص) به عنوان محوند - از آغاز قرون وسطی تا رنسانس

در این دوره مسیحیت رسمیت می یابد و برای تشکیل امپراتوری مقدس روم و برپایی اروپای متحد بسان رم قدیم تلاش می کند. اسلام هم در همین زمان ظهور می کند. مسائلی تحمل این امر را برای مسیحیت دشوار می کند:

1. اسلام سریع رشد می یابد و فتوحات آن به سوی اروپا توسعه پیدا میکند اینگونه اسلام رقیب مهمی برای مسیحیت می شود.

2. رئیس اسلام ادعای جانشینی حضرت مسیح و تثلیث و به صلیب کشیده شدن مسیح را انکارمی کند.

3. جنگ های صلیبی برای منکوب کردن اسلام و درآوردن سرزمین مقدس از دست مسلمانان از سوی امپراتوری مقدس شکل می کیرد که عمدتا به شکست می انجامد.

4. با توجه به معجزات مادی فراوان مسیح، روایت نشدن معجزه مادی برای محمد ص او را شخصی دروغگو و شیاد معرفی می کرد.

5. تمدن اسلامی به صورت یک رقیب برای اروپا درآمده بود. پیشرفت های نظامی، علمی وتمدنی به همرا پیشرفت خود دین اسلام اروپا را به حسادت وامی داشت

6. با توجه به روحیه زاهدانه کلیسای قرون وسطی، توجه پیامبر به ازدواج تأثیر منفی بسیاری در آنان داشت.

7. مسیحیان مسلمانان با اعراب بادیه نشین در روحیه جنگ جویی وخشونت و گستاخی و جاهل بودن همسان می دانستند.

در چنین فضایی است که نگرش اروپا به محمد (ص) شکل می‌گیرد.

مسیحیت اقداماتی را برای مقابله با اسلام و پیامبرش انجام می دهد.

اسپانیا طی یک دوره طولانی تحت تأثیر فرهنگ اسلامی بود. به همین دلیل مسیحیان و یهودیان بسیار طبیعی  به مطالعه متون اسلامی و اشعار عربی می پرداختند. شماری از نخبگان مسیحی، از ترس ادغام همکیشان در فرهنگ اسلامی، شروع به بدنام کردن محمد و اسلام کردند. برخی اسلام را سرآمد ظهور دجال در آخر الزمان تصویر می‌کردند. آلواروس در قرن نهم میلادی به سال 845 نوشت: «دریغا که همه جوانان هوشمند مسیحی مشتاقانه به مطالعه کتب اعراب روی آورده اند … اما از متون مسیحی به عنوان آثاری بی اهمیت که شایسته توجه و عنایت نیست یاد می‌کنند».

اسامی محوند یا در مواردی محون، محومت و در فرانسه ماحون و در آلمانی ماخمت که با مفاهیمی چون دیو و عفریت و بت مترادفند از جمله نام‌هایی بودند که توسط نویسندگان دوره‌های نمایشی مسیحی و داستان‌های عاشقانه و حماسی (رومانس) اروپای سده دوازدهم ابداع شدند.

در این دوره داستان های حماسی در ستایش اروپا که دشمن مشترک در همه آنها، مسلملانان بودن، فراوان ساخته شد. برخی از داستان ها و سروده ها میان مردم رواج فراوان می یافت. تصویر آن حضرت به بت یا نعوذ بالله به شیطان در این ادبیات وجود داشت.

این زمان بردن نام محمد (ص) همراه با دشنام و هتاکی بود و کسی آن اسم را بدون پسوندهای دشنام گونه نمی آورد. شاعر انگلیسی ویلیام لنگلند در اثری با عنوان Piers Plowman که سال 1362 میلادی به چاپ رسیده می نویسد: «محمد (ص) را می‌بینم در حالی که در میان نیروهای دوزخی در اسفل دوزخ جای دارد». در این متن، محمد، یک کاردینال بدعت گزار است که در عربستان مرتد شده و آیینی درست کرده است. از نظر این شاعر، محمد (ص) طلایه دار خیل دجال‌هاست.
یک صد و پنجاه سال پس از آن شاعر انگلیسی، ویلیام دَنبار شاعر اسکاتلندی، محمد (ص) را رئیس تشریفات جهنم وصف می‌کند.

دانته و کمدی الهی او هم حلقه‌ای از همین حلقات است. در این کمدی، دانته محمد (ص) را چون گناهکاری که با دستان خود سینه چاک شده اش را از هم می‌درد به تصویر کشیده است. از نظر دانته، گناه محمد عبارت بود از: ترویج مذهب دروغین، دعوی نزول وحی که نوعی شیادی کفرآمیز بود و بذر اختلاف را در جهان پاشید. کمدی الهی به عنوان اثری که در نخستین دهه قرن چهاردهم میلادی نوشته شده و حد فاصلی میان قرون وسطی و آغاز رنسانس است، همیشه مورد توجه بوده است.

عبارتی که دانته از محمد (ص) و علی (ع) دارد چنین است: «در حالی که من با دین او سراپا چشم شدم، او – یعنی محمد – با دستانش سینه اش را از هم بردریده، نگاهی به من انداخت و گفت: ببین که تنم چگونه شقه شده است. بنگر محومت (محمد) را که چگونه شرحه شرحه شده است. علی نیز اشکریزان در پیشاپیش من روان، در حالی که چهره اش از جبین تا چانه از هم واشکافته و همه آن دگران که در اینجا می‌بینی، اگر چه هنوز زنده، همه و همه مروجان آن ستیز و شقاقند».
می توان تصور کرد که اثر دانته که چنین تصویری از محمد (ص) ارائه کرده بود، تأثیری بس عمیق و پاینده بر اذهان غرب مسیحی طی سده‌های پیاپی برجای گذاشت.